Tevbe süresinin son iki ayeti (Lekad câeküm Rasülün ilh...) nin fazileti hakkında şu hadise zikredildi: Ebu Bekir eş Şibli (kuddise sirruh) bir gün Ebu Bekir bin Mücahid’in (Rh.) yanına gitmişti. Mescidde iken yanına girdiğinde İbn-i Mücahid ayağa kalktı. Arkadaşları İbn-i Mücahid’e: -“Sen, vezir Ali bin İsa’ya ayağa kalkmadın, ama Şibli için ayağa kalktın,” dediklerinde şöyle cevap verdi: -“Rasülüllâh’ın tazim ettiği bir kimse için ayağa kalkmaz mıyım? Ben Aleyhisselâm Efendimizi rüyada gördüm. Bana buyurdu ki: -“Ey Ebu Bekir! Yarın sana cennetlik bir adam gelecek. İçeriye girdiği zaman ona ikram et.” İbn-i Mücahid diyor ki: -“İki gece sonra Nebi Aleyhisselâm’ı tekrar gördüm.” Bana: -“Ey Ebu Bekir, sen Cennetlik bir zâta ikram ettiğin gibi ben de sana ikram ederim,” buyurdu. Ben de: -“Ya Rasülallâh, Şibli senin yanında bu mertebeye ne sebebiyle erişti?” diye sordum. Efendimiz Aleyhisselâm şöyle buyurdular: -“O kişi beş vakit namazını kılar, her namazdan sonra beni anar ve “Lekad câeküm Rasülün min enfüsiküm aziz” ayetlerini surenin sonuna kadar okur. Buna da seksen senedir devam eder. Böyle yapana ben, nasıl olur da ikrâm etmem. (Ruhul Beyan)