Peygamber (s.a.v.), yakın dostu Hz. Ebu Bekir'in kulağına bir gün şöyle fısıldamıştı.
"Ebu Bekir, biliyor musun ben bir şeyi çok arzu ederdim. Keşke olabilseydi" diye.
Sadık dost Hz. Ebu Bekir, bütün samimiyetiyle cevap verdi:
"Allah'ın Resulu neyi arzu etmişti. Yapabilecek bir şey ise şayet, Ebu Bekir'in canı feda olsun. Hemen yapalım."
O ufuk insan şöyle buyurdu:
"Ben şunu isterdim. Keşke annem veya babam veya onlardan biri sağ olsaydı. Ben de namaz kılıyor olsaydım. Ve ben namazdayken annem veya babamdan biri beni çağırsaydılar.
Muhammed! Muhammed! Deselerdi. Ve ben de o an namazın içindeyken '*efendim, efendim'* deseydim. Onlar için namazı bozsaydım."
Aleyhissalâtu Vesselâm..
Alıntı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder